top of page

Osmanli Türkcəsində Nazil Olmuş Dualar

Türkcəsində Nazil Olmuş Dualar

H üvəl-Əbha!  الهی! زولمهته-فرغت آفاقی قاپلادی و آتشه-هسرت شوللندی و شمه-هیرگات پارلادی و پیشروانیه-مههببت بال وپیریاندی. وَیَندی، اوره یاندی. İnayətə müstəhəqqdir، rəhmətə möhtac və ehtiyace-mərhəmətdir، əfv ümid eylər، وəsl ümid eylər، fəzl ümid eylər.

-ابدول-بهاء عباس

H üvəl-Əbha! ربیم، رحمانیم! Arame-canım! هر سهرگاه سیری-دِرد و آهام و هر شهبانگاه دستیگیر بیداده هاله-تبهام. زولمهتی-شَبتیرهگیه-اندوه پونهانیمدیر و شَمی-چم شولیه-کانسوزه، قَلبه-سوزنیمدیر. فریاد و فقانیم، داغه-نومایانیم، چشمیگیریانیم، هسرته ایشتیاغیما بورهانیمدیر. لوطف و احسان ومید ادرم. یا الله!

-ابدول-بهاء عباس

 

üvəllah H!  ای سویگیلی دوستم! Cənabi həqq inayət qapısını və mohebbət dərgahını yarani-həqiqi üzlərinə açıb، səlaye-am vermişdir. باکس، بو نه اینایتدیر کی، عینی هدایاتدیر، هدایتی-نوری ایماندیر، نه هایتی عرفانی-یزداندیر، هر ایکینین شهرتی، سوبوت و استیقامت، قرارداد و. Misaqe-Əzime-İlahi و Əhde-Qədime-Yəzdani، təşəbbüs و təməssok olmadıqca bir xırman irfan و iqan bir arpaya dəyməz. ول-بهها-لیک!

-ابدول-بهاء عباس

H üvəl-Əzəm!  ای ربی قفوریمیز، پناهیمیز، محبوبیمیز! درگاهی Əhədiyyətinə sığınmış biçarələrik و asitani İnayətinə iltica etmiş avarələrik. Lütf و ehsanın cahanı əhatə həhər neməti amadə eyləmişdir, hikməti anlaşılmışdır و həzrəte Rübubiyyətin asari-bahirəsi feyzi-vəhrəqietaur eyzi-vücudır. Biz biçarələrik، avarələrik، üftadələrik. Müstəhəqqe inayətik، müstəiddi riayətik، möhtaci mərhəmət و mohibbətik. تئیدین اولدوقکا زئیف قوی اولور، زئررآفتابی دراکسشان اولور. یا رب! تئيد ايل و توفيق احسان ائله. قَلبیمیزی مِسرور ایله و سِدریمیزی مَشروح ایله و نفسیمیزی مَاغلوب ایله، الهدی و میثاقین بیزی ثابت قَدَم ایله.

-ابدول-بهاء عباس

H üvəl-Əbha!  الهی! درگاهی-Əhədiyyətində übudiyyətim məqbul isə، fəzl Sənindir. محیبتی کبرا من و رههمتی اوزما من. قللوغوم و ریققیه تیم مردود ایس اَدالَت سَنیندیر. هسرت مین، نمیت مین، قنی رحمانسان، رحیم مننانسان، فزل اولوحیهتینا لایقدیر و Ədlinə فایقدیر.

-ابدول-بهاء عباس

H üvəl-Əbha!  الهی! Asitani Rübubiyyətində bəndə شرکت Olan سلطان olur، bərdə شرکت Olan fəxri دانلود Sahan olur، zərrə شرکت Olan mehre-rəxşan olur، olur bədre-تابان، xeyl və həşəmi zümreye aşıqan olur، çətr və ələme ənvare عرفان olur، TAC və təxti qübari asitan olur، fərri və şövkəti pərtove ایمان اولور

- أبدول-بهاء عباس

H üvəl-Əbha! Ey İsmi-Əzəmin kənize-şürəngizi! Dünyada necə xanımlar، banular، xatunlar mövcuddur، nəhayəte sərvət و saman ilə məmurdur. کیمی مِلیک زاد، کیمی شاهزاد، کیمی کرالیچا، کیمی پرنسس، همیسی کِنیزه سیاحدیر و ناچیزه تباحدیر. Sən ki، məzhəri-hidayət oldun və muride-inayət oldun، banuye-aləmsən. Tace-səri bəni adəmsən. Mələkute Əbhada üzün ağ olsun و gözün parlaq olsun، ey behanın کاریییسی.

- أبدول-بهاء عباس

üvəllah H!  ای منیم ربی-کریمیم، ژوداوندی-رهیمیم! Hali-zarimə bax. Aciz və natəvanəm، səbirsiz və biqərarəm. Lütf و İnayətinə ümidvarəm، bisər و səmanəm، dil şikəstə və pərişanəm. Əfsurda-dil و pəjmürdə-canəm. Oon və Soon və Rəhmət gözlərəm. Biçarəyəm، üftadəyəm، avarəyəm، fəzl و احسان istərəm. مهزونم، دیلکسونم، مجنونم، اتلافی-بیپایان ومید ادیرام. ای ربیم! اینایت ایله، هیمایت ایله. محیبتی دوکاهان بیکلرهم.

- أبدول-بهاء عباس

üvəllah H!  Ey Allahın sevgili qulu! Cəmali-Mübarək şəmsi-həqiqətdir، bədre-munire əsirdir، mümkunat məzahir و məcali müstəfizdir. فیضه-فییاز هئر نه قَدِر عزیم و شَدیددیر، انجاق ایستاد لازمدیر، قابیلیه واجیبدیر، لِیاقِت شَرتدیر. سِن حقدان ایستاده-عزیم تلهب ات، تا زوهوره فیض شَدید اولسون.

- أبدول-بهاء عباس

üvəllah H!  Ey Cəmali-Əbha qulları و gülzare Məhəbbətüllah bülbülləri! Siz məzhəre iltifat və inayəte həzrəte Kibriyasınız və mənzure nəzare cənabe Rəbbe-Əbha Allahın qapısında əziz و məqbul qullarsınız. شوکرانه ایل مَشغول اولماق واجیبدیر.

- أبدول-بهاء عباس

H üvəl-Əbha! Ey mənim çox sevdiyim! سنابیم کیبریانین لطفی و احسانی و محیبتی بیپایانی، هقیقتی اینسانا مکسسوس اولدوغونو منسودور. Ancaq insan kəlməsi əhli irfanə itlağ olunur و fəzaili məmduhədən məhrum olan heyvandır, bəlkə ondan betər əhli-küfrandır. سِن هزرته-رحمن دِرگاهینا شؤکر ایله کی، مِژِره-التاف و مِتلِی-نوار احسان اولاراق کووکهبی رَخشانسان.

- أبدول-بهاء عباس

 

üvəllah H! ای یزدانی رحمانیم، کنیم و کنانیم! Firqətdir، həsrətdir، herqətdir، qorbətdir. Suzi-hicranıma و şiddəti-hirmanıma و hüzni bipayanıma شاهدim, bürhanım, ahi suzandır, çeşməyi giryandır, dele biryandır, atəşe eşq pürşölədir و şame şoq pur müşdir. Pərvane asa، pərü-balım yandı və canım oyandı. فیرقتدن قَلبیم اوسَندی و بونونلا بَرَبَر، قوسوردان گؤزوم اوتاندی. الهی! الهی!

دِردیمی دیرمان ایل، زَخمیمی مرهم احسان ایل، هِیرانَم، سیرکِردانِم، بیسرو-سامانِم، اِلیل و ناتِوانِم. سین دلیله سبیلیسن، سین تبیبه حبیبسن، سین مهربانسان، سهن رحمانسان. بیز قافیلیک، بیز کهیلیک، بیز کاهلیک، بیز خامیلیک. سین کریمسن، سین رحیمسن، سین زیمسن، گؤنهمیزی مَغفور ایله و باده لیوتف ایله میکسمور ایله و مسرور ایلئه.

- أبدول-بهاء عباس

H üvəllah-Təala!  Pərvərdigara! آمورزقارا! Bəndəyi-şərməndəni ümidvar eylə, nikukar eylə, Feyze-Əhədiyyətdən bərxurdar eylə, xətiyyatıma baxma, səyyatımı sayma, qüsurumu. سین رحیمسن، سِن پَناهی هر فِقیرسِن. Sən fəryadirəsi hər mücirsən. Könlümü ayineyi səfa eylə، ruhum pürvəfa eylə، nəfsi əmmarəmi xəfa eylə، qəlbimi yandır، canımı oyandır، تا کی، Dərgahe Əhədiyyətinə sığınayım، Kəbeyi-Rahmaniyyətinə gedəyim، təriqe hidayətinə yüyürüm، dəryaye məhəbbətində کشمش.

 

ربیم! ربیم! قوسوردان اوتانیرام، فوتوردان اوسانیرام، افوین مَگرورام، نفسه-امماردن مگهورم، فریاد و فئغان اتمکدن ماهزورم. Mucirim Sənsən. کریمیم سنسن. بیچاره ام من، وفتاده ام من، آواریام من و هر بیر فداکارلیغا آماده ام من. یا رب! Aciz qulu qurtar، bu bəndəye-günahkar min dərdə giriftar, əfvin mənə səzavar. زیرا رحمانسان، مستانسان. Pənahe günahkaransan.

- أبدول-بهاء عباس

H üvəl-Əbha!  Ey yarane İlahi! قفقازیه ایقلیمینه کوه قاف دییرلر. کوه-قاف isə Simurğe-şəhirin lanə və aşiyanəsi və یورد-yuvasıdır deyərlər və simurğdan مراد topluqalın qiyafəli بیر QUS olmayıb، ancaq tavuse-elliyin کیمی şahpəre-təqdis açıb، üfüqe-mohibbəti təzyin edən، Ənqaye-həqiqi və Simurğe-الهی kəlmətullah olduğu ərbabe -intibah و عرفان nəzdində müsəlləm و mühəqqəqdir. بیناهن لیه دلباره-موهیبته رحمانییهنین سیلوقاهی اولان قفقازیا ایقلیمی-دیلگوشایه فزائیلی-اینسانی ایل زینت یاب اولاکاغی و فیزی-ناموتیولاسیونه. ربیم! Feyze namütənahi ilə təid eyləyə. Sevgili yaranım.

- أبدول-بهاء عباس

üvəllah H!  ای اللهین سارسیلماز ایپیندن توتان. Dünya əhli çalışmaqda و cəhd göstərməkdədir. اَلَم اَهلی سِی و چَکِیشمِکدیر. Hər başda bir sirr var və hər kəsdə bir həvəs var. Birisi EYS və işrət çölündə sərgərdandır، digəri izzət axtarmaqdadır، bəzisi mənsəb və şöhrət dalınca qaçmaqdadır، بیر qismi ticarət çölündə واله və heyrandır، bəzisi vəzirlik və əmirlik səhrasında yıxılıb-qalxmaqdadır، AZ زایدا olanlar isə səltənət taxtında əzab və qorxu içindədir. Əgər sən Allahın nəsihətini eşitmək istəsən, bütün bu əndişələrdən azad ol. بوتون بو آلودلیکلرهردن پاک و اوزاق اول. Cəmali-Əbha Dərgahının Bəndəliyini axtar, ta ki, şahların şahı olasan و göy aləminin ağası olasan.

- عبدل بها عباس

H üvəl-Əbha!  ای یزدانی-مهریبانیم! Qüsurum çox və əməli-məbrurum yox, günahkarəm, bədkirdarəm, qəmginəm, bitəmkinəm, biçarəyəm, avarəyəm, giriftarəm, sitməməm. سِن قفورسان، سِن قیورسان، سِن سِبورسان، سِن کشیفه زولامی دیکورسن. الهی! فزل ایله، لؤتف ایلئه، کئرهم ایله، رهمتینلی موآمیله ایله، کنوللی شاد ایله، کنلاری آزاد ایله، احسانی-مزداد ایلئه.

- عبدل بها عباس

 

Hüvəl-Əbha!  Rəbbim, Rəhmanım! Arame-canım! Hər səhərgah əsiri-dərd və ahəm və hər şəbangah dəstigire bidade hale-təbahəm. Zülməti-şəbtirəgiye-ənduh pünhanımdır və şəmi-cəm şöleye-cansuze, qəlbe-suzanımdır. Fəryad və fəqanım, dağe-nümayanım, çeşmigiryanım, həsrəte iştiyağıma bürhanımdır. Lütf və ehsan ümid edərəm. Ya Allah!

-Əbdül-Bəha Abbas

Hüvəl-Əbha! Ey bizim Yaranımız və Dostani-Canımız, Cananımız! Həqiqət Günəşi əhədiyyət üfüqündən doğdu, yer işıqlandı, göy aydınlandı, xoş ətirli nəsim əsdi, ruhani duyğuları sirlər gülşəninə yonəltdi, əsrarəngiz bağçaya apardı və çəməni gülzar eylədi. Güllər açıldı, bülbüllər tərənnümə başladı, çəmən Allahın feyzi ilə cilvələndi və gülüstanın fəzası Allahın rəhməti ilə bahar buludunun yağmurundan feyz aldı, cənnət bağı bunlardan qibtəyə düşdü. Gül güldü, bulud ağladı, kəklik qəhqəhə çəkdi, quşlar Allahın fəzlinə şükr etmək üçün nəğmə və təranə ilə ötməyə başladı. Bu İlahi qədəh Allahın Əhd və Peymanında sabit və möhkəm olanlara məxsusdur.

-Əbdül-Bəha Abbas

Hüvəllah!  Ey mənim Rəbbi-Kərimim, Xudavəndi-Rəhimim! Hali-zarimə bax. Aciz və natəvanəm, səbirsiz və biqərarəm. Lütf və İnayətinə ümidvarəm, bisər və səmanəm, dil şikəstə və pərişanəm. Əfsurda-dil və pəjmürdə-canəm. Oon və Soon və Rəhmət gözlərəm. Biçarəyəm, üftadəyəm, avarəyəm, fəzl və ehsan istərəm. Məhzunəm, dilxunəm, məcnunəm, ətlafi-bipayan ümid edirəm. Ey Rəbbim! İnayət eylə, himayət eylə. Mohibbəti dücahan bəklərəm.

-Əbdül-Bəha Abbas

Hüvəl-Əbha! Ey sevgili dostum! Cənabi həqq inayət qapısını və mohebbət dərgahını yarani-həqiqi üzlərinə açıb, səlaye-am vermişdir. Bax, bu nə İnayətdir ki, eyni hidayətdir, hidayəti-nuri imandır, nəhayəti irfani-yəzdandır, hər ikinin şərti, sübut və istiqamət, əhd və peymandır. Misaqe-Əzime-İlahi və Əhde-Qədime-Yəzdani, təşəbbüs və təməssok olmadıqca bir xırman irfan və iqan bir arpaya dəyməz. Vəl-Bəha-Əleyk!

                                                                              -Əbdül-Bəha Abbas

​​​

Hüvəl-Əzəm! Ey Rəbbi Qəfurimiz, Pənahimiz, Məhbubimiz! Dərgahi Əhədiyyətinə sığınmış biçarələrik və asitani İnayətinə iltica etmiş avarələrik. Lütf və ehsanın cahanı əhatə və hər neməti amadə eyləmişdir, hikməti anlaşılmışdır və həzrəte Rübubiyyətin asari-bahirəsi feyzi-vücuddur və eetai-həqqi hər mövcuddur. Biz biçarələrik, avarələrik, üftadələrik. Müstəhəqqe inayətik, müstəiddi riayətik, möhtaci mərhəmət və mohibbətik. Təyidin olduqca zəif qəvi olur, zərrə aftabi deraxşan olur. Ya Rəbb! Təyid eylə və tofiq ehsan eylə. Qəlbimizi məsrur eylə və sədrimizi məşruh eylə və nəfsimizi məğlub eylə, Əhdi və Misaqinə bizi sabit qədəm eylə.​

                                                                               -Əbdül-Bəha Abbas

​​​

Hüvəl-Əbha! İlahi! Dərgahi-Əhədiyyətində übudiyyətim məqbul isə, fəzl Sənindir. Mohibəti kobra mənə və rəhməti ozma mənə. Qulluğum və riqqiyyətim mərdud isə ədalət Sənindir. Həsrət mənə, nemət mənə, qəni Rəhmansan, Rəhime Mənnansan, fəzl Üluhiyyətinə layiqdir və Ədlinə faiqdir.​

                                                                               -Əbdül-Bəha Abbas

 

 

​​​​Hüvəl-Əbha! İlahi! Asitani Rübubiyyətində bəndə olan sultan olur, bərdə olan fəxri şahan olur, zərrə olan mehre-rəxşan olur, bədre-taban olur, xeyl və həşəmi zümreye aşıqan olur, çətr və ələme ənvare irfan olur, tac və təxti qübari asitan olur, fərri və şövkəti pərtove iman olur.​

                                                                                 -Əbdül-Bəha Abbas

 

 

​​​​Hüvəl-Əbha! Ey İsmi-Əzəmin kənize-şürəngizi! Dünyada necə xanımlar, banular, xatunlar mövcuddur, nəhayəte sərvət və saman ilə məmurdur. Kimi məlikzadə, kimi şahzadə, kimi kraliça, kimi prinses, hamısı kənize siyahdır və naçize təbahdır. Sən ki, məzhəri-hidayət oldun və muride-inayət oldun, banuye-aləmsən. Tace-səri bəni adəmsən. Mələkute Əbhada üzün ağ olsun və gözün parlaq olsun, ey Bəhanın cariyyəsi.

​                                                                                  -Əbdül-Bəha Abbas

 

 

​​​​​​​​Hüvəllah! Ey Allahın sevgili qulu! Cəmali-Mübarək şəmsi-həqiqətdir, bədre-munire əsirdir, mümkunat məzahir və məcali müstəfizdir. Feyze-fəyyaz hər nə qədər əzim və şədiddir, ancaq istedad lazımdır, qabiliyyət vacibdir, ləyaqət şərtdir. Sən haqdan istedade-əzim tələb et, ta zühure feyz şədid olsun.

​                                                                                   -Əbdül-Bəha Abbas

 

 

​​​​Hüvəllah! Ey Cəmali-Əbha qulları və gülzare Məhəbbətüllah bülbülləri! Siz məzhəre iltifat və inayəte həzrəte Kibriyasınız və mənzure nəzare cənabe Rəbbe-Əbha Allahın qapısında əziz və məqbul qullarsınız. Şükrane ilə məşğul olmaq vacibdir.

​                                                                                    -Əbdül-Bəha Abbas

 

 

​​​​Hüvəl-Əbha! Ey mənim çox sevdiyim! Cənabım Kibriyanın Lütfi və Ehsanı və Mohibbəti bipayanı, həqiqəti insana məxsus olduğunu mənsusdur. Ancaq insan kəlməsi əhli irfanə itlağ olunur və fəzaili məmduhədən məhrum olan heyvandır, bəlkə ondan betər əhli-küfrandır. Sən Həzrəte-Rəhman Dərgahına şükr eylə ki, Məzhəre-Əltaf və Mətləi-Ənvar ehsan olaraq kövkəbi rəxşansan.

​                                                                                   -Əbdül-Bəha Abbas

 

 

​​​Hüvəllah! Ey Yəzdani Rəhmanım, canım və cananım! Firqətdir, həsrətdir, herqətdir, qorbətdir. Suzi-hicranıma və şiddəti-hirmanıma və hüzni bipayanıma şahidim, bürhanım, ahi suzandır, çeşməyi giryandır, dele biryandır, atəşe eşq pürşölədir və şame şoq pur müşəşədir. Pərvane asa, pərü-balım yandı və canım oyandı. Firqətdən qəlbim usandı və bununla bərabər, qüsurdan gözüm utandı. İlahi! İlahi!

Dərdimi dərman eylə, zəxmimi mərhəm ehsan eylə, heyranəm, sərkərdanəm, bisərü-samanəm, əlil və natəvanəm. Sən Dəlile Səbilisən, Sən Təbibe Həbibsən, Sən Mehribansan, Sən Rəhmansan. Biz qafilik, biz kahilik, biz cahilik, biz xamilik. Sən Kərimsən, Sən Rəhimsən, Sən Əzimsən, Günahımızı məğfur eylə və badeye lütf ilə məxmur eylə və məsrur eylə.

​                                                                                     -Əbdül-Bəha Abbas

 

 

​​​​Hüvəllah-Təala! Pərvərdigara! Amurzeqara! Bəndəyi-şərməndəni ümidvar eylə, nikukar eylə, Feyze-Əhədiyyətdən bərxurdar eylə, xətiyyatıma baxma, səyyatımı sayma, qüsurumu əhf eylə, füturumu məğfərət. Sən Rəhimsən, Sən pənahı hər fəqirsən. Sən fəryadirəsi hər mücirsən. Könlümü ayineyi səfa eylə, ruhum pürvəfa eylə, nəfsi əmmarəmi xəfa eylə, qəlbimi yandır, canımı oyandır, ta ki, Dərgahe Əhədiyyətinə sığınayım, Kəbeyi-Rahmaniyyətinə gedəyim, təriqe hidayətinə yüyürüm, dəryaye məhəbbətində üzüm.

 

Rəbbim! Rəbbim! Qüsurdan utanıram, füturdan usanıram, əfvinə məğruram, nəfse-əmmarədən məqhurəm, fəryad və fəğan etməkdən məhzurəm. Mucirim Sənsən. Kərimim Sənsən. Biçarəyəm mən, üftadəyəm mən, avarəyəm mən və hər bir fədakarlığa amadəyəm mən. Ya Rəbb! Aciz qulu qurtar, bu bəndəye-günahkar min dərdə giriftar, əfvin mənə səzavar. Zira Rəhmansan, Müstəansan. Pənahe günahkaransan.

​                                                                                    -Əbdül-Bəha Abbas

 

 

​​​​Hüvəl-Əbha! Ey yarane İlahi! Qafqaziya iqliminə Kuhe-qaf deyirlər. Kuhe-qaf isə Simurğe-şəhirin lanə və aşiyanəsi və yurd-yuvasıdır deyərlər və simurğdan murad topluqalın qiyafəli bir quş olmayıb, ancaq tavuse-elliyin kimi şahpəre-təqdis açıb, üfüqe-mohibbəti təzyin edən, Ənqaye-həqiqi və Simurğe-ilahi kəlmətullah olduğu ərbabe-intibah və irfan nəzdində müsəlləm və mühəqqəqdir. Binaən əleyh dilbare-mohibbəte rəhmaniyyənin cilvəqahi olan Qafqaziya iqlimi-dilguşaye fəzaili-insaniyyət ilə zinət yab olacağı və feyzi-namütənahiye ilahidən nəsibi-mövfurə nailiyyət ilə bəxtiyar olacağı ümüd olunur. Rəbbim! Feyze namütənahi ilə təid eyləyə. Sevgili yaranım.

​                                                                                   -Əbdül-Bəha Abbas

 

 

​​​​Hüvəllah! Ey Allahın sarsılmaz ipindən tutan. Dünya əhli çalışmaqda və cəhd göstərməkdədir. Aləm əhli səy və çəkişməkdədir. Hər başda bir sirr var və hər kəsdə bir həvəs var. Birisi eyş və işrət çölündə sərgərdandır, digəri izzət axtarmaqdadır, bəzisi mənsəb və şöhrət dalınca qaçmaqdadır, bir qismi ticarət çölündə valeh və heyrandır, bəzisi vəzirlik və əmirlik səhrasında yıxılıb-qalxmaqdadır, az sayda olanlar isə səltənət taxtında əzab və qorxu içindədir. Əgər sən Allahın nəsihətini eşitmək istəsən, bütün bu əndişələrdən azad ol. Bütün bu aludəliklərdən pak və uzaq ol. Cəmali-Əbha Dərgahının bəndəliyini axtar, ta ki, şahların şahı olasan və göy aləminin ağası olasan.​

                                                                                    -Əbdül-Bəha Abbas

bottom of page